نقش طبیعت بی جان در تک نگاره های رضا عباسی

هنر ایران در دوره ی صفویه یکی از تابناک ترین دوران های تاریخ را داراست. قصد من در این جستار بررسی گوشه هایی از این روند چشمگیر و به طور خاص رضا عباسی و مکتب اصفهان است. برای آشنایی با اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی عصر صفوی مختصرا به معرفی جامعه ی صفوی و اقدامات شاه عباس اول پرداخته ام. اصفهان خاستگاه مکتبی با همین نام است.مکتب اصفهان آغاز عدول هنرمندان از سنت های پیشین نگارگری و دستاورد مهم آن خارج شدن نقاشی از حیطه ی کتاب آرایی و ظهور تک نگاره هاست.چگونگی آغاز و روند شکل گیری این تحول مهم و هنری و همه ی عوامل درونی و برونی متاثر بر آن و هم چنین تاثیراتی که این سبک و سیاق جدید بر هنر نقاشی پس از صفوی گذارد، در این جستار بررسی خواهد شد. در سیر مطالعات یاد شده نام هنر مندی بزرگ به موازات مکتب اصفهان در اذهان مانده است؛" رضا عباسی" پایه گذار رو سردمدار مکتب اصفهان. بنابراین بررسی زندگی پر فراز و نشیب این هنرمند فقید و جهان بینی و دید گاه خاص هنری او در آفرینش آثارش و همچنین نقش شاخصی که در تداوم این سبک از طریق شاگردان شاخصش تا آغاز دوره ی قاجار داشت از موضوعاتی است که مورد بررسی قرار می گیرد. از آنجایی که نقش طبیعت بی جان در آثار هنرمندان اصفهان و به خصوص در تک نگاره ها بیش از ادوار دیگر نقاشی ایران است، در آخر به بررسی نقش طبیعت بی جان در آثار تکبرگی رضا عباسی پرداخته شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که طبیعت بی جان ها بر گرفته از اشیای روزمره ی آن روزگار است. همچنین رضا عباسی در آثارش نقوش را طوری انتخاب کرده که گوشه ای از ابهام نقاشی را بر ما روشن می سازد. کلمات کلیدی: مکتب اصفهان، تک نگاره، رضا عباسی، طبیعت بی جان